Do zapoznania się i stosowania.

Szanowni,

z uwagi na to, iż pojawiły się nowe modele odbieraków prądu z funkcją wykrywania przewodów jezdnych sieci trakcyjnej. Obecnie możemy je spotkać na EP09, niebawem będą również na ET22, jak i z czasem systematycznie będą wymieniane na pozostałych pojazdach trakcyjnych. Dodatkowo trwają dalsze prace nad kolejnymi udoskonaleniami  odwzorowań warunków pogodowych, w tym wiatru, który prócz wpływu na planowane nowe modele roślinności, będzie oddziaływał również na sieć trakcyjną.
Koniecznością staje się prawidłowe wykonywanie sieci trakcyjnej na sceneriach tak, aby praca odbieraków prądu była prawidłowa w każdym punkcie styku ślizgacza z przewodem jezdnym.

Od kiedy została udostępniona lokomotywa EP09 z nowymi pantografami, zwróciliśmy uwagę na duże problemy z prawidłowym stykiem ślizgacza z przewodem jezdnym występują przede wszystkim na łukach.

W związku z powyższym drugi etap sprawdzania scenerii (tj. sieć trakcyjna) będzie jeszcze bardziej dokładniej analizowany, aby nie dochodziło do spadnięcia ślizgacza z przewodów jezdnych, tym samym powodujących zanik napięcia, wyłączenie WS, itd.

Zaś od autorów scenerii będzie wymagane podczas budowania sieci trakcyjnej na scenerii korzystanie z kilku prostych i praktycznych wzorów, aby móc prawidłowo obliczyć rozpiętość przęsła uwzględniając wiatry, odsuw bądź dosuw do/od osi toru.

Zatem troszkę teorii.

Największą obliczeniową rozpiętość przęsła określa się z warunku dopuszczalnego wychylenia wiatrowego przewodu jezdnego, pamiętając że nie powinna ona pogarszać parametrów dynamicznych sieci jezdnej bez względu na prędkość jazdy.
W sieciach łańcuchowych stosowanych przez różne zarządy kolejowe rozpiętość przęsła na prostej - w zależności od sposobu zawieszenia - wynosi 65-100m. W zawieszeniach półpochyłych i pochyłych, o większej odporności sieci na działanie wiatru niż zawieszenie pionowe, dopuszczalna rozpiętość przęsła jest większa.
Maksymalną dopuszczalną rozpiętość przęsła sieci łańcuchowej “l_max” można obliczyć ze wzoru (wzór nie uwzględnia odchylenia konstrukcji wsporczych na wysokości poziomu zawieszenia przewodów jezdnych).

Sieć na torze prostym:


Wzór odpowiada przypadkowi, gdy odsuwy są po dwóch stronach osi toru. We wzorze górny znak - minus - odpowiada parciu wiatru od strony odsuwu Z₂, dolny zaś - plus - od strony odsuwu Z₁.


Sieć na łuku:


We wzorze górny znak - minus - odpowiada kierunkowi wiatru od środka łuku, dolny zaś - plus - przeciwnemu.

Jeżeli rozpiętość przęsła obliczona z wywiania przewodów jezdnych jest mniejsza niż obliczona dla parcia wiatru na przewody jezdne i linę nośną z wieszakami, to za rozpiętość maksymalną należy przyjmować wartość średnią obliczonych wielkości. Jeżeli natomiast rozpiętość przęsła obliczona z wywiania przewodów jezdnych jest większa, to należy przyjmować wartość obliczoną dla wywiania całej sieci.

Wielkość “l_max” powinna być obliczona dla następujących odsuwów (na torze prostym):
Z₁ = +/- 0,3m,      Z₂ = +/- 0,3m;
Z₁ = +/- 0,15m,    Z₂ = +/- 0,3m;
Z₁ = 0,                  Z₂ = + 0,15m;

Dla sieci z dwoma przewodami jezdnymi należy mierzyć odsuwy i odchylenia od osi skrajnego przewodu.
Rozpiętość przęsła na łukach należy dobierać tak, aby przy dopuszczalnych odsuwach w punktach  podwieszania przewód jezdny przy stanie bezwietrznym przebiegał po stycznej do osi toru zakreślonej środkiem ślizgacza.

Powodzenia!